تشی

تَشی، بزرگترین جونده ایران است که طول سر و تنه او به 70 تا 90 سانتی متر می‌رسد. این جانور در اکثر مناطق بیابانی، کوهستانی، جنگل و گاهی در مزرعه‌های کشاورزی زندگی می‌کند. او به تنهایی زندگی میکند و در هنگام احساس خطر برای بزرگتر جلوه دادن خود خارهای پشتش را سیخ کرده و خود را به بدن حیوان مهاجم می‌کوبد، با این کار خارها به بدن حیوان مهاجم فرو میرود. تشی‌ها معمولاً در سوراخ های وسیع ، عمیق ، شکاف سنگ ها ، غارها ، خرابه ها و چاه ها لانه می سازند و در مناطق مسطح برای لانه سازی تونلی در زیر زمین ایجاد می کند .حس بویایی و شنوایی‌اش قوی ولی بینایی او ضعیف است. غذای او معمولا همه قسمتهای گیاهان است ولی گاهی از حشرات و مهره داران کوچک هم تغذیه می کند. این حیوان کوچک 112 روز باردار است و هر بار بین ۱ تا ۴ بچه به دنیا می آورد. او حدود 15 سال عمر می کند. متاسفانه این حیوان در ایران در خطر انقراض قرار دارد.